Χώροι στάθμευσης αναπηρικών οχημάτων

Κάτω από κανονικές συνθήκες θα έπρεπε μέχρι τώρα και ύστερα από τόσες προσπάθειες για πάνω από μια δεκαετία, να είχαμε κουραστεί να επανερχόμαστε συνεχώς για το ίδιο θέμα.

Είναι ένα θέμα που και μόνο που αναγκάζεται κάποιος να το αναφέρει, αποτελεί ντροπή για μια κοινωνία που θέλει να ονομάζεται σύγχρονη και μορφωμένη, μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, που στις πλείστες περιπτώσεις μάλιστα, νιώθει τόσο υπέρτερη και τόσο ανώτερη από πολλούς άλλους λαούς της γης.

Κάθε φορά που αναγκάζεται κάποιος ανάπηρος να σταθμεύσει έξω από κάποιο ξενοδοχείο, κάποιο κυβερνητικό κτίριο, στο αεροδρόμιο, στο λιμάνι κτλ., έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρή και αδυσώπητη πραγματικότητα του σήμερα, της κυπριακής γενικώς πραγματικότητας. Σε κάθε ένα από τα πιο πάνω κτίρια υπάρχουν χώροι που προορίζονται για τα αναπηρικά οχήματα. Και επειδή ο προορισμός τους είναι τέτοιος, βρίσκονται πάντα δίπλα από τις εισόδους. Αυτό αποτελεί και το έναυσμα μιας μεγάλης μάχης ανάμεσα στους κατόχους υπερπολυτελών και μη, αυτοκινήτων, που κυρίως είναι και μόνιμοι θαμώνες στα διάφορα πολυτελή ξενοδοχεία, για το ποιος θα σταθμεύσει πρώτος στο χώρο των αναπήρων!
Άσχετα αν μπροστά τους υπάρχει μια τεράστια μπλε πινακίδα που φέρει το διεθνές σήμα για ανάπηρα άτομα, άσχετα αν με την πράξη τους θα ταλαιπωρήσουν ακόμα περισσότερο κάποια άτομα που ήδη ταλαιπωρούνται αφάνταστα από την ίδια τη ζωή. Όλα αυτά αποτελούν για τους περισσότερους Κύπριους λεπτομέρειες. Γι’ αυτούς σημασία έχει το γεγονός ότι κατάφεραν να παρκάρουν το όχημά τους δίπλα από την είσοδο, έτσι που όποιος μπαίνει και όποιος βγαίνει να το βλέπει και να το θαυμάζει! Το ίδιο όμως αδιάφοροι με το κοινό, είναι και οι αρμόδιοι. Κρύβονται πάντα πίσω από τη δικαιολογία ότι οι χώροι αυτοί είναι ιδιωτικοί και δεν μπορούν να επέμβουν. Την ίδια απάντηση παίρνουμε κι από τους εργαζόμενους ή και τους Διευθυντές των ξενοδοχείων, των υπεραγορών, ακόμα και των δημόσιων κτιρίων. Αδυναμία να επέμβουν δηλώνουν ακόμα και οι αστυνομικοί.
Όσες φορές ζητήθηκε η βοήθειά τους, παρά το γεγονός ότι δείχνουν ξεκάθαρα οι άνθρωποι ότι θέλουν να βοηθήσουν, εντούτοις δεν έχουν το δικαίωμα (λένε) ούτε καν να καταγγείλουν την παράνομη στάθμευση!
Δεν ξέρω ποιος αρμόδιος θα τολμήσει να λύσει αυτό το πρόβλημα; Γιατί είναι εύκολο να ψηφίζουμε νόμους, να αναγκάζουμε κάποιους να τους εφαρμόζουν πολεοδομικά, αλλά στο τέλος όλα να αποτελούν μια απάτη και μια απαράδεκτη συμπεριφορά απέναντι σε μια ομάδα δυσπραγούντων συνανθρώπων μας. Η μπάλα είναι στα πόδια του Υπουργού Συγκοινωνιών και Έργων. Αν στην επόμενη και μόνο βδομάδα, όπου πάει παρατηρήσει ποιοι χρησιμοποιούν τους χώρους στάθμευσης των αναπήρων, είμαι σίγουρος πως θα επέμβει για να λύσει οριστικά το πρόβλημα.
Είναι απλό. Αν ο νόμος αναγκάζει κάποιον να δημιοργήσει χώρους στάθμευσης για αναπηρικά οχήματα, θα πρέπει να τον αναγκάζει να έχει και την εποπτία τους και να επιτηρεί την ορθή τους χρήση. Αν δεν αλλάξει η νομοθεσία, τότε ο ισχύων νόμος είναι εντελώς άχρηστος και δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης του.
Αν ακούσει ίσως και κανένας βουλευτής αυτή την παράκληση που χρονολογείται για μερικές δεκαετίες, ίσως να βοηθούσε η εγγραφή του θέματος για αλλαγή ή βελτίωση του νόμου... Αν ακούει κανείς βέβαια!!!

Άθως Αγαπητός