Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Ο κάθε καταργάρης στον πάγκο του...

Ψηφιζουμε βουλευτές για να ασχολούνται με τα προβλήματα του λαού, να νομοθετούν και να δίνουν λύσεις, να κάνουν τη ζωή μας πιο καλή, πιο εύκολη, να φτιάξουν μια κοινωνία δίκαιη και ευημερούσα για όλους...

Αντ' αυτού, ξημεροβραδιάζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα, ασχολούντια ΜΟΝΟ με το Κυπριακό, νομιζόμενοι έτσι πως παράγουν έργο και βοηθούν τον τόπο.

Ένα μικρό ποσοστό των ατέρμονων ωρών που σπαταλούν για να αναλύσουν κάθε λέξη και κάθε γράμμα των εγγράφων, των προτάσεων και των δηλώσεων που γίνονται για το Κυπριακό, να σπαταλούσαν για ένα κοινωνικό, ένα οικονομικό ή ένα οικολογικό πρόβλημα, πόσο ωραία κι' αλλοιώτικα θα ήταν τα πράγματα στον τόπο μας...

Και για να προλάβω αυτούς που θα τρέξουν να μας διαβεβαιώσουν ότι το κάνουν, απλά να τους θυμίσουμε πως μια ανακοίνωση ή ένα "μουρμουρητό" δεν λύνει τα προβλήματα. Έργα θέλουμε... Από αυτά που μας τάξανε πριν τις εκλογές. Από λόγια έχουμε μπουχτίσει.

Ο καθένας θα πρέπει επιτέλους να μάθει να παίζει το ρόλο του σ' αυτό τον τόπο.

Οι βουλευτές να νομοθετούν, οι δικαστές να δικάζουν, οι ιερωμένοι να ασχολούνται με τα του οίκου του Θεού. Έκαστος εφ' ω ετάχθη. Η ενασχόληση 24 ώρες το 24ωρο με το Κυπριακό δεν αποτελεί παρά μόνο απλή υπεκφυγή των καθηκόντων τους και πλήρη σφετερισμό των ψήφων που πήραν, υποτιθεται για να ασχοληθούν και να λύσουν τα προβλήματα του λαού.

Από υπερπατριώτες και υπερέλληνες είναι γεμάτη η ιστορία μας. Και τα αποτελέσματα των πράξεων τους στο παρελθών, εξακολουθούμε να τα ζούμε μέχρι και σήμετρα. Ας μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Δε μας παίρνει, δεν έχουμε τέτοια περιθώρια...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Επιτλεους! βρέθηκε και κάποιος να σχολιάσει την "ανικανότητα" των βουλευτών μας. Το ανικανότητα είναι σε εισαγωγικά γιατί σίγουρα δεν βράζουν όλοι οι βουλευτές στο ίδιο καζάνι, και δεύτερο υπάρχουν και στιγμές που η βουλή εκφράζει (έστω λαϊκίστικα) το κοινό αίσθημα. Το κυπριακό δέν είναι απαραίτητα ο λόγος που υπάρχει πρόβλημα. Το ζήτημα είναι η "χαμηλή παραγωγικότητα" της βουλής. Και ας μήν βγεί κάποιος να προσπαθήσει να μας πείσει για το αντίθετο δίνοντας μας τον τεράστιο αριθμό συνεδριάσεων και νόμων που τελικά περνούν απο τη διαδικασία της έγκρισης, γιατί όλοι μπορούμε να συνεδριάζουμε και να εγκρίνουμε πράγματα χωρίς να τους δίνουμε πολλή προσοχή. Αν όντως δέν υπήρχε πρόβλημα δέν θα αναγκάζονταν οι Προέδροι της βουλής να θέτουν (αρκετά συχνά) θέμα απουσίας βουλευτών απο επιτροπές και ολομέλεια.