Τιμάται και φέτος η Παγκόσμια Μέρα Τροφίμων (ΠΜΤ) την οποία εξάγγειλε ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας για πρώτη φορά το 1987. Έκτοτε καθιερώθηκε ως ετήσιος θεσμός και τιμάται στις 16 Οκτωβρίου, που αποτελεί την επέτειο ίδρυσης του Οργανισμού το 1945.Η ΠΜΤ καθιερώθηκε με σκοπό την υπενθύμιση των προσπαθειών του Οργανισμού για απάμβλυνση των προβλημάτων της φτώχειας, του υποσιτισμού και της πείνας που αντιμετωπίζουν πολλοί συνάνθρωποι μας στη γη. Το κύριο μήνυμα της ΠΜΤ είναι ότι το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της εξασφάλισης τροφής πρέπει να διασφαλιστεί για όλους τους ανθρώπους του πλανήτη. Γιατί είναι πολύ γνωστό ότι παρόλο ότι το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται στον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και σε πολλές άλλες διακηρύξεις από διάφορες διεθνείς συναντήσεις, εξακολουθεί να είναι ακόμα απραγματοποίητο όνειρο για πολλούς ανθρώπους.Η φετινή ΠΜΤ είναι αφιερωμένη στην ανάγκη συνεργασίας μεταξύ των λαών της υφηλίου για αντιμετώπιση του προβλήματος της πείνας, της φτώχειας και του υποσιτισμού. Συγκεκριμένα, η ΠΜΤ αναφέρεται στη Γεωργία και το Διαπολιτισμικό Διάλογο, τα καλά που προέκυψαν διαμέσου της ιστορίας με την υλοποίηση του διαπολιτισμικού διαλόγου, καθώς και την ανάγκη για περαιτέρω προώθηση της συνεργασίας αυτής.Στην ιστορία της γεωργίας αναφέρονται πολλά παραδείγματα διαπολιτισμικής συνεργασίας και ανταλλαγών. Οι πρώτες αρχαιολογικές αναφορές για τη γεωργία στην Ευρώπη αφορούν εξειδικευμένα γεωργικά εργαλεία, αλλά δεν κάνουν καμιά αναφορά σε απλά γεωργικά εργαλεία. Μια θεωρία που δικαιολογεί την κατάσταση αυτή είναι ότι άνθρωποι από την Εγγύς Ανατολή μετέφεραν την τεχνολογία και τα εργαλεία τους στην Ευρώπη. Ανάλογα παραδείγματα μετακίνησης πληθυσμών που ασχολούνταν με τη γεωργία σημειώθηκαν στην Αφρική, την Ινδία και τη Νοτιοανατολική Ασία. Γιατί όμως οι άνθρωποι είχαν την τάση να μετακινούνται; Η απάντηση είναι ότι η γεωργία αποτελούσε μια ασφαλή πρακτική για εξασφάλιση τροφίμων, που οδηγούσε σε αύξηση του πληθυσμού που είχε σαν αποτέλεσμα τη μετανάστευση του επιπρόσθετου πληθυσμού σε νέες περιοχές. Ο πληθυσμός αυτός μετέφερε μαζί του και την τεχνογνωσία του στη νέα περιοχή.Η μετακίνηση φυτών και ζώων από τον ένα πολιτισμό στον άλλο διαμέσου της ιστορίας, οδήγησε σε αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες βοηθώντας στον περιορισμό της πείνας. Για παράδειγμα, η εισαγωγή τον 16ο αιώνα από τη Νότια Αμερική στην Ευρώπη της πατάτας, η οποία αναπτύσσεται γρήγορα και οικονομικά, βοήθησε σημαντικά ώστε οι μάζες των ανθρώπων να ελευθερωθούν από την πείνα στην οποία ήταν εκτεθειμένες για μεγάλο χρονικό διάστημα.Άλλο παράδειγμα αποτελεί ο αραβόσιτος ο οποίος αν και προέρχεται από την Αμερικανική Ήπειρο αποτελεί σήμερα το βασικό είδος διατροφής σε μεγάλο μέρος της Αφρικής. Αλλά και η Ευρώπη και η Αφρική προσέφεραν στην Αμερική (Βόρεια και Νότια) τα φυτά τους μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται ο καφές, τα σταφύλια και το σιτάρι.Αλλά ο Διαπολιτισμικός Διάλογος περιλαμβάνει πολύ περισσότερα πράγματα από τη μεταφορά τεχνογνωσίας, σπόρων και ζώων. Πολλοί πολιτισμοί, ιδιαίτερα στους λαούς εκείνους όπου η κυρία δραστηριότητα είναι η γεωργία έχουν βαθιές θρησκευτικές πεποιθήσεις και αξίες που αφορούν τα τρόφιμα και το περιβάλλον. Υπάρχουν συνεπώς μαθήματα και συμπεριφορές που μπορούν να ακολουθήσουν άλλοι πολιτισμοί που προσπαθούν να θρέψουν αυξανόμενους πληθυσμού χωρίς να επηρεάζεται η βάση στην οποία θα πρέπει να στηριχθεί η προσπάθεια διατροφής των μελλοντικών γενεών.Ο Διαπολιτισμικός Διάλογος στην ευρύτερή του έννοια πραγματοποιείται κάθε φορά που άτομα από διαφορετικούς πολιτισμούς συναντιούνται και ανταλλάσσουν απόψεις. Όσον αφορά τη γεωργία, αυτός πραγματοποιείται σε συναντήσεις για συζήτηση εμπορικών θεμάτων, καθώς και όταν ένας εμπειρογνώμονας από ένα πολιτισμό δείχνει σε κάποιον άλλο κάτι καινούργιο στο εργαστήριο ή στο χωράφι και ακούει από αυτό την άποψή του κατά πόσον αυτό το καινούργιο ταιριάζει για το νέο περιβάλλον.Ο Διαπολιτισμικός Διάλογος είναι ασφαλώς επιθυμητός και αποδοτικός ιδιαίτερα μεταξύ αναπτυσσόμενων χωρών οι οποίες αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Είναι πολλά τα παραδείγματα όπου συνεργασία μεταξύ των χωρών αυτών είτε με την ανταλλαγή εμπειρογνωμόνων είτε με την αλληλοενημέρωση για νέες τεχνολογίες, οδήγησε στη λύση πολλών προβλημάτων σε ομοιόμορφες συνθήκες.Παρ’ όλην όμως την πρόοδο που έχει επιτευχθεί και τα πολλά προβλήματα που έχουν επιλυθεί, οι προσπάθειες της ανθρωπότητας για επίλυση των επισιτιστικών προβλημάτων δεν έχουν στεφθεί με επιτυχία. Δυστυχώς ακόμη και σήμερα πολλά εκατομμύρια ανθρώπων δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα τρόφιμα που χρειάζονται για να έχουν μια παραγωγική ζωή. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους ζουν σε χώρες που δεν μπορούν να παράγουν τα τρόφιμα που απαιτούνται για σωστή διατροφή του πληθυσμού τους και στερούνται των οικονομικών πόρων για να εισάξουν τις επιπλέον ποσότητες που χρειάζονται. Τα διεθνή στοιχεία δείχνουν ότι, δυστυχώς, ένα στα πέντε άτομα στις αναπτυσσόμενες χώρες υποφέρει από πείνα και υποσιτισμό. Είναι φανερό ότι οι προσπάθειες θα πρέπει να εντατικοποιηθούν. Γιατί, παρόλο ότι σε πολλές περιπτώσεις οι ηγέτες του κόσμου έχουν καταλήξει σε ομόφωνες διακηρύξεις και έθεσαν σαν στόχο τη μείωση του αριθμού των υποσιτιζόμενων ανθρώπων στο μισό μέχρι το έτος 2015, ο στόχος αυτός δεν μπορεί να υλοποιηθεί αν η πρακτική που ακολουθείται στις μέρες μας συνεχιστεί. Η Παγκόσμια Μέρα Τροφίμων δίνει την ευκαιρία σε τοπικό και διεθνές επίπεδο για προώθηση του διαλόγου και ενδυνάμωση της συνεργασίας και της αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών που αποτελούν απαραίτητα συστατικά για επίτευξη προόδου και υλοποίηση του στόχου. Ο στόχος αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από την παροχή ικανοποιητικής τροφής σε όλους τους ανθρώπους του πλανήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου